Şerha şerha kalbime avucundan su dedim.
Derman diye aradım, mutlak olan bu dedim.
Erenlerin yurduna, gönülden bir “hu” dedim.
Muhabbettir hâsılı, tekmil verdim efendim.
Şu benim nefsim imiş, meğer derdim efendim.
Ben kendimi aşk ile aşk odunda sınadım.
Dört yanım diken dalı, dokundukça kanadım.
Suyum sevdaydı benim, sevda oldu inadım.
Kâh kumda kâh kayada, güller derdim efendim.
Şu benim nefsim imiş, meğer derdim efendim.
İnkârı yok tövbemi, bozduğumun huzurda.
Gel diyen bir kapı var, bir gönülde hazırda.
Lokman sensin, hekim sen, beklediğim Hızır da.
Hicabımla kapına, geldim girdim efendim.
Şu benim nefsim imiş, meğer derdim efendim.
Kırk katmerli alnımın, akı olan bir aşkmış.
Anladım fani dünya, bâki olan bir aşkmış.
Cümle gönlün bilgesi, hâki olan bir aşkmış.
Ben sevdanın sırrına, sende erdim efendim.
Şu benim nefsim imiş, meğer derdim efendim.
Dostun dost kapısında, ahvalim benzer Şems’e.
Yanmaya hazırım ben, tutuşturan bu demse.
Dergâhında arasın, arar ise her kimse.
Ben kendimi sadece, sende gördüm efendim.
Şu benim nefsim imiş, meğer derdim efendim.
Hanem toprak damlıdır, iki gözden ibaret.
Âdemin büyüklüğü, kalan izden ibaret.
Sofram sabırdır benim, aşım tuzdan ibaret.
“Cümle canlar buyurun” diye serdim efendim.
Şu benim nefsim imiş, meğer derdim efendim.
Ruhum aşkın nârında, aşk ile pişmeseydi,
Yüreğime sevdadan bir katre düşmeseydi,
Deli gönlüm sel olup köpürüp taşmasaydı,
Ben bir çakıl taşıyla mutlak birdim efendim.
Şu benim nefsim imiş, meğer derdim efendim.
Muhabbet-i bir yağmur, elif elif yağmazsa.
Sevdanın nazarında şahlar boyun eğmezse.
Ya yunmasam aşk ile ya aşk bana değmezse.
Ben bir avuç küf idim, bir de kirdim efendim.
Şu benim nefsim imiş, meğer derdim efendim.
