Beynimin kıvrımlarında
Gezinen sızılar kıvrandırıyor ruhumu.
Ruhum karanlık dehlizlerin yolcusu.
Endişe kervanı yol alırken
İtimatsızlık vadilerinde,
Titreyip duruyor mutluluk
Yüksek kayaların tepelerinde…
Ayaza inat ısıtan ve ışıtan
Güneş var iyi ki.
Çatlıyor, patlıyor güneş,
Bulutlarla, yağmurlarla,
Ve muazzam enerjisiyle dokunarak
Yüzünü güldürmek için mutluluğun.
İşte buna bahar diyorlar,
İşte buna diriliş,
İşte buna yeniden doğuş
Ve uyanış…
Güneşe inat başını kaldırabilse insanım yücelere,
Beyni uyanacak,
Ruhu muhteşem bahara kavuşacak.
Mutluluğun çiçeği
Nazlı nazlı salınacak doruklarda.
Doruklar sessiz,
Doruklar ıssız,
Doruklar muhteşem,
Milletim gibi.
Karanlık dehlizlerden geçerken,
Derin vadilerde çile çekerken
İçimiz dışımıza çıksın da
İçimizin yangınına şahit olsun bu topraklar.
Elbirliğiyle tırmanalım artık
Hem içimizle hem dışımızla
Vadilerden doruklara.
Doruklar da kavuşsun
Bu milletin muhteşem baharına.
